Tuesday, November 21, 2006

સરગવા

શિયાળાની સવાર
ને એકબીજાની હૂંફ લેવા મથતાં
અડીઅડીને ઊભેલા સરગવા

કેટલાય ખરી પડતાં સફેદ ફૂલો
અને ખબર ન પડે તે રીતે ઉગતાં ફૂલોની
સાથે ગેલ કરતાં સરગવા,
ને પોતાની સાથે ઊભેલા કેસૂડાનાં
કેસરી ફૂલોની ઇર્ષ્યા કરતા સરગવા

બાજુમાં ઊભેલી બદામડી સાથે ગર્વભેર
માથું ઉંચકીને વાત કરતા સરગવા,
ને થીજી ગયેલા પેંડ્યુલાને
ઠંડા પવનનાં ઝોકાંથી હલતાં રહેવાની સલાહ આપતાં સરગવા

પોતાની પાતળી ડાળીઓ વચ્ચે લપાતાં પારેવાં
અને ઘડીએ-ઘડીએ ડાળી બદલતી દેવચકલીના અવાજને
કાન દઇ સાંભળતા સરગવા,
અને પેલા કશાકની ટાંપમાં બેઠેલા કાચિંડા અને બિલાડીને
એકીટશે જોઇ રહેતાં સરગવા


પોતાની જ ડાળીઓને લીધે ફસાયેલા ફાટી ગયેલા
પતંગોથી દુ:ખી થતાં સરગવા,
ને લચી પડેલી શીંગોને યેનકેન પ્રકારે તોડતાં
લોકોને જોઇ રાજી થતાં સરગવા

શિયાળાની સવાર ને એકબીજાની હૂંફ લેવા મથતા
અડી અડીને ઊભેલા સરગવા .

1 comment:

Anonymous said...

બહુ જ સરસ સજીવારોપણ .. નીનુ મજુમદારની કવિતા યાદ આવી ગઇ