Monday, December 04, 2006

દોસ્તાર

હોય એ દિવસો સબમીશનના કે હોય પછી એક્ઝામ્સની તૈયારીના
હસી લેતાં'તા સાથે આટલા બધાં ટેન્શનમાં
આમ તો ઘડીભરની નવરાશ નહોતી ને,
દિવસો નીકળી જાતા'તા આમ ... જલ્સા-પાર્ટીઓમાં !

મળવાના ટાઈમ ફિક્સ થતા'તા સવાર-સાંજ જ્યાં ફોનમાં
હવે કોને કહું એ લફરાઓ બધાં
ભભરાવીને મીઠું-મરચું સાથમાં ?
ચલાવવાને મળશે શું સાથે બેસીને બાઈક ફુલ-સ્પીડમાં?
ને છોકરીની મશ્કરી કરતાં..

મળશે ક્યાં એ જવાબ મારા હાથને તારી તાળીમાં ...
બસ, હાંકે જતો'તો સાથે પેઈન્ટિંગ્સ કરતાં કે ગીતો સાંભળતાં
નહોતું કંઈ તથ્ય વાતોમાંને છતાંય સહન કરતો'તો બધું
હસીને તું મનમાં ને મનમાં !

વાતો થતી હતી જ્યાં ઈશારા ને ગાળોમાં
મળશે ક્યાં એ છલકતી મસ્તી, હતી જે 'પેલી' આંખોમાં !
તું જ હતો જે જાણતો હતો કે મેહુલ છે કેટલામાં..
વર્ષો વીત્યાંને હજીય તું પણ એવો જ છે મારી નજરમાં

મળી જશે મિત્રો અનેક આ સફરમાં
રસ્તો જોવાનો યાર તારો
મેહુલ આ સફરમાં !

(મારા દોસ્ત વિમલ પટેલ (ટોરન્ટો,કેનેડા) ને અર્પિત...)

Friday, December 01, 2006

હાર



બ્રશથી દોરવા જાઉં છું
પણ કાળો રંગ લાલ થઈ જાય
એ પીળા સૂરજમુખીમાં
ઓરેન્જ કલર કેમ વધારે પડી જાય?

કલમ શું પાડે શબ્દો આડા-અવળા
ખુદ અક્ષરો અર્થમાં ગૂંચવાઈ જાય..
ને મારી પંક્તિઓ ખારી થઈ વહી જાય !

ફાનસનું અજવાળું તો મેં મૂક્યું હતું
તોય પોટ્રેઈટ સ્ત્રીઓનું કેમ અંધારામાં છે ?
વ્હાઈટ કલરની ટ્યુબો ઘસાઈ ગઈ બધી
છતાંય આ ઘરેણાં ઝાંખા પડી જાય ...

સાથ ના આપે મિત્રો મારા
નક્કી કંઈક વાંધો પડ્યો છે,

ઓલા શબ્દોને કલમથી
ને કલર્સને બ્રશથી
નહીં તો..
આટલી જલ્દીથી મેહુલ
હાર ના માની જાય !

કોરો કાગળ

શું કોરો કાગળ જોઈ લખવાનું મન થાય છે?
નક્કી તારા જીવનમાં કોઈ ખાલી સ્થાન છે.

સૃષ્ટિ ને દ્રષ્ટિ બે'યનું મહત્વ સરખું જ છે
વાંચે છે એ શું નહીં ખબર હોય એને જ
ધ્યાન તો એનું ક્યાંક બહાર છે.

વસંત પહેલાનાં પાનખરની જ આ વાત છે,
એમ ના કહેતાં કે મારા નસીબ ખરાબ છે.

જ્યાંથી નીકળ્યો'તો પ્રગતિના પંથ ઉપર
આવી પહોંચ્યો ફરી પાછો ત્યાં જ
રેખા અને વર્તુળનો ભેદ,
હવે મેહુલને સમજાય છે !

બંધ પડેલ બંગલાનાં - જર્જરિત બાગનો - પરિચય

( દસ વર્ષો પહેલાં છોડેલા ( હકીકતે તરછોડાયેલા) બંધ પડેલા બંગલા 'યશોધર' ના બાગનો પરિચય, જ્યાં મેં મારું બાળપણ સંતાડેલું છે )

કાટ ખાઇ ગયેલો મેઇન ગેટ ખોલતાં જ પહેલી નજર,
બાજુમાં વાવેલી 'મોગન વેલ'ના મુળિયાએ તોડેલી દિવાલ ઉપર પડી,
'ગૅટ' ના બે 'પીલર્સ'માં મુકેલા 'ભુંગળા'માંથી..
ખિસકોલીના બચ્ચાંનો અવાજ આવતો હતો,
ત્યાં જ કૂદી પેલી 'પેંધી' પડેલી બિલાડી ... અને એ અવાજ શાંત થઇ ગયો...

પગ-લૂછણિયાંની કિનારો તોડવામાં ઘણાં બધાનો હાથ હતો એ હું જાણતો હતો,
ખાસ તો ખિસકોલી, કૂતરાં અને ચકલીઓ...

બહુ ધીરજથી મેં અને રાહુલે નાંખેલી ત્રિકોણાકાર ક્યારાની ઇંટો ,
હવે સીધી લાઇનમાં નથી રહી, મોટા ભાગની ઉખડી ગઇ છે...

કમ્પાઉંડમાં પડી રહેતાં મારાં 'લ્યુના'ના મિરરના ડાઘની પાછળનું રહસ્ય...?
હા... સવારનાં પો'રમાં આવતી પેલી રાખોડી કાબરો જ'સ્તો !

લીમડાનાં થડમાંથી બહાર આવતું ગુંદર મેં કેટલાંય વર્ષોથી ભેગું નથી કર્યું
અને બે લીમડા વચ્ચે બાંધેલા કપડાનાં તારને પણ
પેલા 'પોપટિયા' પાનાં વડે 'ટાઇટ' કરવાનાં હજુ બાકી છે !

અને જો'તો રાહુલ, બેનનાં ઘરેથી લાવેલા પેલાં ગલબા, 'પીળી પટ્ટી', કેક્ટસ અને કેના
હજી'ય એવા ને એવા જ તરસ્યા છે...
'કેના' ની પાછળ લપાઇને ઝોકા મારતાં પેલા ધોળિયા કૂતરાએ કરેલો ખાડો
હજીય પૂરાયો નથી..

'પીળી કરેણ' ઉપરથી ટપ દઇને પડતું , 'દૂધ' પાડતું 'ટીડોળું'
આજે પણ મારા પગ નીચે ચગદાયું ...
ક્યારેક એનો ઢગલો કરીને, લીમડાની ડાળીમાંથી બનાવેલા 'ગિલોલ'થી,
ઉનાળાના વેકેશનમાં બપોરે, છુપાઇને લોકોને મારવામાં 'ટાઇમ પાસ' થતો'તો .. હે..ને?

કોટે-કોટે જતી પાણીની પાઇપો ઉપર, કાટ ના લાગે એ માટે,
જાતે લગાડેલ લાલ કલર હજી ગયો નથી,
પણ.. પાઇપનાં નળ કોઇ ચોરી ગયું છે !

'કરપાયેલી' ટોટી હજી ઓરડીનાં ભંગારમાં પડી છે..
એની બાજુમાં જ માળી પાસે ખાસ મંગાવેલ છાણીયા ખાતરનો
ફાટી ગયેલો કોથળો પડ્યો છે...

આપણો વાવેલો 'દેશી' મોગરો હવે રહ્યો નથી.. હા..
'જુઇ' ના મૂળિયાં ઉધઇ સામે હજુ પણ ઝઝૂમી રહ્યા છે !

પેંડ્યુલા પણ હવે સપોર્ટ વિના ઉભા રહેતાં થઇ ગયા છે,
તેના થડને અડવાં જતાં, લાલ કીડીઓની ધાર મને વળગી પડી,
ક્યારેક એની ડાળીઓમાં, બુલબુલે મૂકેલા ઇંડા અને બચ્ચાને
કલાકો સુધી જોતાં'તા ! અને..હા કાગડા, બિલાડી ઉપર ખાસ નજર રાખતા'તા..

'પરદા વેલ' થોડાક દિવસો પહેલા કપાવી નાખી ..પપ્પાનું માનવું હતું'કે...
એ 'ખાલી' જંગલી ઝાડી હતી અને મચ્છર પણ બહું થતા હતાં..
મારું માંનવુ છે કે , એ 'યશોધર'ના વરંડાની શોભા હતી અને...
મારા ફેવરીટ 'બ્લુ બર્ડ'નું ઘર હતું ... !

પાછળની ચોકડીમાં લીલ બાઝી ગઇ છે અને પપ્પાની ના પડવા છતાં,
તેની બાજુમાં જ મેં વાવેલા ચંપાનું ઝાડ મોટું થઇ ગયું છે'ને એના મૂળિયાએ,
બિચારી ગટર ફરતે ભીંસ લઇ લીધી છે...

એના ઉપર આવેલા ફૂલો ને અડવા ગયો' પણ............
એક 'જંગલી કરોળિયા' એ બાંધેલા જાળામાં મારો હાથ લપેટાઇ ગયો ..
ત્યારે જ સૂકાયેલા પાંદડામાં, એક કાચિંડો ઝડપથી દોડી ગયો ...

હજી'તો ઘણં બધું શોધવાનું બાકી છે ,
પેલી મધુમાલતીના ક્યારાની નીચે સંતાડેલો કાચના ટુકડાનો ખજાનો,
ક્યારામાં જ ઘરઘત્તા રમતાં બનાવેલ હોજની સિમેંટની પાઇપો,
ચોમાસામાં ખોવાઇ ગયેલી મારી દૂધિયા લખોટીઓ,
ચોકડીની ઇંટો નીચે છૂપાયેલા અને મને હંમેશા ડરાવતાં
'ઝેરી' કાનખજૂરા, ચીકણી માટીમાંથી ઉભરાતાં અળસિયા.. બધું'જ...

અને હજી'તો મારે આખા દિવસમાં મોરે પાડેલા બધાં પીંછા
કંપાઉંડમાંથી ભેગા કરવાના છે ....

સાંજ પડવા આવી ... અનાયાસે .. મારા પગ પાણી છાંટવાની ટોટી
અને ચોકડી તરફ ઉપડ્યા..
અચાનક ભાન થયું , ન'તો ત્યાં નળ હતો, ના પાણી હતું !

માંડ મહેનતે એક વખત બાંધેલી, પાણીના વ્હેણ માટેની 'કોરી' પાળમાંથી,
એક સામટાં ફૂટી નીકળેલા જંગલી ઘાસ અને હા.. પેલા કપડા ઉપર
ચોંટી જાય'ને તે 'કૂતરા'ઓ...... બધા મારા ઉપર ખડખડાટ હસવા લાગ્યાં..... !

હું.. વરંડા ઉપર, 'મોટા અક્ષરે' લખેલ 'યશોધર' ને તાંકી રહ્યો ...
ડૂબતાં સૂરજમાં અક્ષરોનો રંગ ધીમે ધીમે 'પીળિયો' .. 'ફિક્કો' ..
અને સાથે જ હું પણ અશક્ત બનતો જતો હતો.......